"Noticia dispoñible unicamente con fins históricos e de hemeroteca. A información e ligazóns mostradas correspóndense cos que estaban operativos á data da súa publicación. Non se garante que continúen activos actualmente".
A proposta (e a súa comunicación posterior) segue a outras comunicacións políticas da Comisión Europea, como a Declaración de Tallin de 2017 sobre a administración electrónica, as conclusións do Consello Europeo do 9 de xuño de 2020 sobre a configuración do futuro dixital de Europa e a Declaración de Berlín de 2020 sobre a sociedade dixital e a administración dixital baseada en valores , que sinalan a necesidade de garantir a interoperabilidade para apoiar o intercambio de datos, garantir a soberanía dixital e reforzar a resiliencia do sector público. O reforzo da interoperabilidade dos servizos públicos en Europa tamén forma parte do traballo sobre a prioridade da Comisión de crear «Unha Europa adaptada á era dixital» e está consagrada na Comunicación titulada «Compás dixital 2030: o camiño europeo cara ao Decenio Dixital», un programa político que guía a transformación dixital de Europa.
A pesar de que a interoperabilidade se mencionou explicitamente como condición previa para numerosas políticas da UE, este tema aínda non se abordou mediante disposicións políticas xerais vinculantes da UE. Por tanto, a proposta de Lei de Europa Interoperable pretende colmar esta lagoa. Un enfoque coherente cara á interoperabilidade é clave e especialmente relevante para a aplicación satisfactoria de varias políticas dixitais e programas de financiamento da UE, como o portal dixital único e o vez principio de «só unha vez », o Regulamento sobre a libre circulación de datos non persoais , así como a Acta de Ciberseguridade da UE e a Directiva sobre datos abertos .
Por conseguinte, o Regulamento proposto ten por obxecto abordar a limitada interoperabilidade das redes e os sistemas de información que actualmente apoian os servizos públicos dixitais na UE. Estas limitacións debíanse, ata agora, a varios factores, como a ausencia de especificacións mínimas comúns de interoperabilidade, solucións compartidas e estándares, así como a falta dun enfoque de «interoperabilidade por defecto» no deseño e a aplicación das políticas da UE. En xeral, estes factores problemáticos aumentan os custos e a carga administrativa e reducen a eficiencia en todos os niveis das administracións públicas en toda Europa. Tamén atrasan a aplicación das políticas europeas por parte dos Estados membros e a realización do mercado único dixital. Por tanto, espérase que a entrada en vigor da Lei de Europa Interoperable axude a superar estes desafíos e reforce a interoperabilidade transfronteiriza e a cooperación no sector público en toda a UE.
Cara á interoperabilidade cruzada
Ao presentar unha proposta sobre unha Lei Europea Interoperable, a Comisión Europea aspira a "reforzar a estratexia de interoperabilidade dos gobernos da UE para garantir a coordinación e as normas comúns para fluxos e servizos de datos do sector público seguros e sen fronteiras". Más concretamente, a proposta establece tres obxectivos específicos:
- garantir un enfoque coherente e centrado no ser humano da UE para a interoperabilidade desde a elaboración de políticas ata a aplicación das políticas;
- establecer unha estrutura de gobernación da interoperabilidade deseñada para permitir que as administracións públicas de todos os niveis e sectores, así como as partes interesadas privadas, traballen xuntas;
- cocrear un ecosistema de solucións de interoperabilidade para o sector público da UE, de modo que as administracións públicas a todos os niveis da UE e outras partes interesadas poidan contribuír e reutilizar ditas solucións, innovar xuntas e crear valor público.
Nun mundo en constante cambio e evolución, onde os procesos están cada vez máis automatizados e as tecnoloxías dixitais pasan a formar parte das administracións públicas, é crucial que as administracións públicas sigan sendo capaces de comunicarse entre si, tamén no contexto de mitigar os crecentes riscos de ciberseguridade. Isto non pode garantirse unicamente por medios técnicos: existe a necesidade de ter acordos e procesos establecidos entre todas as capas dunha organización, descricións de datos aliñadas e leis que permitan eses intercambios de datos e unha cooperación estruturada a longo prazo. Por estas razóns, non só é importante adoptar lexislación sobre interoperabilidade a escala da UE, senón que é esencial que a interoperabilidade se recoñeza non só como unha cuestión técnica, senón que implica varios ámbitos, como a interoperabilidade semántica, organizativa e xurídica, como implica o termo ' interoperabilidade cruzada'.
Que presupón a Lei de Europa Interoperable para NIFO?
Nun esforzo por facer fincapé en solucións para as administracións públicas de toda Europa que teñan en conta todos os niveis de interoperabilidade, a proposta de Lei de Europa Interoperable prevé a revisión do Marco Europeo de Interoperabilidade (FEI), que se formulou por primeira vez en 2004 (e actualizouse por última vez en 2017) e cuxa aplicación a nivel dos Estados membros é supervisada por o Observatorio do Marco Nacional de Interoperabilidade. (NIFO). O FEI presenta 47 recomendacións concretas sobre como mellorar a gobernación das actividades de interoperabilidade das administracións públicas, establecer relacións entre organizacións, racionalizar os procesos de apoio aos servizos dixitais de extremo a extremo e garantir que tanto a lexislación existente como a nova non comprometan os esforzos de interoperabilidade. Ao seguir estas recomendacións, os Estados membros seguen un enfoque común para permitir que as súas administracións públicas alcancen o mesmo nivel de dixitalización.
La aplicación de las recomendaciones del FEI es un ejemplo de interoperabilidad en la práctica, ya que, de esta manera, los Estados miembros no solo garantizan que sus servicios públicos sean accesibles dentro de sus fronteras nacionales, sino también a través de países y ámbitos políticos. De este modo, las administraciones públicas podrían ahorrar tiempo, reducir costes, aumentar la transparencia e mellorar a calidade dos servizos que ofrecen aos seus cidadáns e empresas.
Debido ao seu enfoque non técnico e á súa participación voluntaria, o FEI demostrou ser un instrumento útil para sensibilizar sobre a interoperabilidade máis aló dos públicos técnicos. Con todo, no seu estado actual, non se fai referencia con frecuencia a ela nas políticas da UE e as administracións públicas de toda a UE poderían beneficiarse dun FEI reforzado que estea máis estreitamente vinculado ás políticas sectoriais da UE e proporcione unha orientación máis pragmática e operativa. En consecuencia, a Comisión Europea está a debater actualmente como podería mellorarse o FEI.
Os próximos pasos
Coa introdución da proposta de Lei de Europa Interoperable, a Comisión Europea comprometeuse a proporcionar material de formación sobre o uso do FEI e sobre as solucións europeas interoperables. Do mesmo xeito, pretende establecer un sistema de «revisión inter pares» destinado a axudar aos Estados membros a realizar avaliacións de interoperabilidade e aplicar solucións europeas interoperables nas súas redes e sistemas de información, entre outros. Este traballo xa comezou coa recente publicación de un material didáctico do FEI , en inglés e noutro catro linguas europeas , que é un documento de referencia destinado a proporcionar orientación e apoio aos 27 Estados membros da UE, así como a Islandia, Liechtenstein, Noruega e Ucraína, sobre como mellorar a interoperabilidade dos seus servizos públicos e a interoperabilidade en xeral. Ademais deste material de apoio, tamén se prevé a organización de reunións de traballo específicas con Estados membros seleccionados, co fin de axudar ás administracións públicas que se están quedando atrás en termos de dixitalización e interoperabilidade, mellorar as súas puntuacións no FEI e a interoperabilidade en xeral.
Ademais, a proposta da Comisión suxire a creación dun portal europeo interoperable no que se desenvolverán os coñecementos necesarios sobre a interoperabilidade e as solucións respectivas, especialmente entre o non expertos en TI. A comunicación e a cooperación son, de feito, elementos esenciais para a interoperabilidade e é importante contar cun portelo único para apoiar os intercambios fiables de información nun lugar común onde todas as administracións públicas poidan atopar material de apoio. Tamén se propuxo a creación dun Consello de Europa Interoperable, copropiedade dos Estados membros e a Comisión Europea, e apoiado por axentes públicos e privados.
Outras recomendacións e accións, ademais das presentadas na proposta, abarcarían a continuación dos debates sobre o Marco Europeo de Interoperabilidad para Ciudades e Comunidades Inteligentes (EIF4SCC). O seu obxectivo é proporcionar aos líderes das administracións locais da UE definicións, principios, recomendacións, casos prácticos de uso sobre interoperabilidade, extraídos de cidades e comunidades de toda Europa e máis aló, seguindo as liñas do FEI, así como un modelo común para facilitar a prestación de servizos ao público a través de dominios, cidades, rexións e fronteiras. O EIF4SCC representaría un primeiro paso para a interoperabilidade a nivel local/micro e melloraría o papel da interoperabilidade cruzada entre sectores.
Nos próximos anos, a UE terá que impulsar e garantir un cambio de paradigma na forma en que interactúan os seus cidadáns, administracións públicas e institucións, non só para garantir a interoperabilidade entre todos os niveis de goberno e entre os servizos públicos, senón tamén para garantir o nivel adecuado de dixitalización das administracións públicas europeas para facer fronte aos próximos cambios tecnolóxicos.
Fonte orixinal da noticia
- Interoperabilidade e Normalización
