"Noticia dispoñible unicamente con fins históricos e de hemeroteca. A información e ligazóns mostradas correspóndense cos que estaban operativos á data da súa publicación. Non se garante que continúen activos actualmente".
A proposta (e a súa comunicación posterior) sigue a otras comunicaciones políticas de la Comisión Europea, como la Declaración de Tallin de 2017 sobre la administración electrónica, las conclusiones del Consejo Europeo de 9 de junio de 2020 sobre la configuración do futuro dixital de Europa e a Declaración de Berlín de 2020 sobre a sociedade dixital e a administración dixital baseada en valores , que señalan la necesidad de garantizar la interoperabilidad para apoyar el intercambio de datos, garantizar la soberanía digital y reforzar la resiliencia del sector público. El refuerzo de la interoperabilidad de los servicios públicos en Europa también forma parte del trabajo sobre la prioridad de la Comisión de crear «Unha Europa adaptada á era dixital» e está consagrada na Comunicación titulada «Compás dixital 2030: o camiño europeo cara ao Decenio Dixital», un programa político que guía a transformación dixital de Europa.
A pesar de que a interoperabilidade se mencionou explicitamente como condición previa para numerosas políticas da UE, este tema aínda non se abordou mediante disposicións políticas xerais vinculantes da UE. Por tanto, a proposta de Lei de Europa Interoperable pretende colmar esta lagoa. Un enfoque coherente cara á interoperabilidade é clave e especialmente relevante para a aplicación satisfactoria de varias políticas dixitais e programas de financiamento da UE, como o portal dixital único e o vez principio de «só unha vez », o Regulamento sobre a libre circulación de datos non persoais , así como a Acta de Ciberseguridade da UE e a Directiva sobre datos abertos .
Por consiguiente, el Reglamento propuesto tiene por objeto abordar la limitada interoperabilidad de las redes y los sistemas de información que actualmente apoyan los servicios públicos digitales en la UE. Estas limitaciones se debían, hasta ahora, a varios factores, como la ausencia de especificaciones mínimas comunes de interoperabilidad, soluciones compartidas y estándares, así como la falta de un enfoque de «interoperabilidad por defecto» en el diseño y la aplicación de las políticas de la UE. En general, estos factores problemáticos aumentan los costes y la carga administrativa y reducen la eficiencia en todos los niveles de las administraciones públicas en toda Europa. También retrasan la aplicación de las políticas europeas por parte de los Estados miembros y la realización del mercado único digital. Por lo tanto, se espera que la entrada en vigor de la Ley de Europa Interoperable ayude a superar estos desafíos y refuerce la interoperabilidad transfronteriza y la cooperación en el sector público en toda la UE.
Cara á interoperabilidade cruzada
Ao presentar unha proposta sobre unha Lei Europea Interoperable, a Comisión Europea aspira a "reforzar a estratexia de interoperabilidade dos gobernos da UE para garantir a coordinación e as normas comúns para fluxos e servizos de datos do sector público seguros e sen fronteiras". Más concretamente, a proposta establece tres obxectivos específicos:
- garantir un enfoque coherente e centrado no ser humano da UE para a interoperabilidade desde a elaboración de políticas ata a aplicación das políticas;
- establecer unha estrutura de gobernación da interoperabilidade diseñada para permitir que las administraciones públicas de todos los niveles y sectores, así como las partes interesadas privadas, trabajen juntas;
- cocrear un ecosistema de solucións de interoperabilidade para o sector público da UE, de modo que as administracións públicas a todos os niveis da UE e outras partes interesadas poidan contribuír e reutilizar ditas solucións, innovar xuntas e crear valor público.
Nun mundo en constante cambio e evolución, onde os procesos están cada vez máis automatizados e as tecnoloxías dixitais pasan a formar parte das administracións públicas, é crucial que as administracións públicas sigan sendo capaces de comunicarse entre si, tamén no contexto de mitigar os crecentes riscos de ciberseguridade. Isto non pode garantirse unicamente por medios técnicos: existe a necesidade de ter acordos e procesos establecidos entre todas as capas dunha organización, descricións de datos aliñadas e leis que permitan eses intercambios de datos e unha cooperación estruturada a longo prazo. Por estas razóns, non só é importante adoptar lexislación sobre interoperabilidade a escala da UE, senón que é esencial que a interoperabilidade se recoñeza non só como unha cuestión técnica, senón que implica varios ámbitos, como a interoperabilidade semántica, organizativa e xurídica, como implica o termo ' interoperabilidade cruzada'.
Que presupón a Lei de Europa Interoperable para NIFO?
Nun esforzo por facer fincapé en solucións para as administracións públicas de toda Europa que teñan en conta todos os niveis de interoperabilidade, a proposta de Lei de Europa Interoperable prevé a revisión do Marco Europeo de Interoperabilidade (FEI), que se formuló por primera vez en 2004 (y se actualizó por última vez en 2017) y cuya aplicación a nivel de los Estados miembros es supervisada por el Observatorio do Marco Nacional de Interoperabilidade. (NIFO). O FEI presenta 47 recomendacións concretas sobre como mellorar a gobernación das actividades de interoperabilidade das administracións públicas, establecer relacións entre organizacións, racionalizar os procesos de apoio aos servizos dixitais de extremo a extremo e garantir que tanto a lexislación existente como a nova non comprometan os esforzos de interoperabilidade. Ao seguir estas recomendacións, os Estados membros seguen un enfoque común para permitir que as súas administracións públicas alcancen o mesmo nivel de dixitalización.
La aplicación de las recomendaciones del FEI es un ejemplo de interoperabilidad en la práctica, ya que, de esta manera, los Estados miembros no solo garantizan que sus servicios públicos sean accesibles dentro de sus fronteras nacionales, sino también a través de países y ámbitos políticos. De este modo, las administraciones públicas podrían ahorrar tiempo, reducir costes, aumentar la transparencia e mellorar a calidade dos servizos que ofrecen aos seus cidadáns e empresas.
Debido ao seu enfoque non técnico e á súa participación voluntaria, o FEI demostrou ser un instrumento útil para sensibilizar sobre a interoperabilidade máis aló dos públicos técnicos. Con todo, no seu estado actual, non se fai referencia con frecuencia a ela nas políticas da UE e as administracións públicas de toda a UE poderían beneficiarse dun FEI reforzado que estea máis estreitamente vinculado ás políticas sectoriais da UE e proporcione unha orientación máis pragmática e operativa. En consecuencia, a Comisión Europea está a debater actualmente como podería mellorarse o FEI.
Os próximos pasos
Coa introdución da proposta de Lei de Europa Interoperable, a Comisión Europea comprometeuse a proporcionar material de formación sobre o uso do FEI e sobre as solucións europeas interoperables. Do mesmo xeito, pretende establecer un sistema de «revisión inter pares» destinado a axudar aos Estados membros a realizar avaliacións de interoperabilidade e aplicar solucións europeas interoperables nas súas redes e sistemas de información, entre outros. Este traballo xa comezou coa recente publicación de un material didáctico do FEI , en inglés e noutro catro linguas europeas , que es un documento de referencia destinado a proporcionar orientación y apoyo a los 27 Estados miembros de la UE, así como a Islandia, Liechtenstein, Noruega y Ucrania, sobre cómo mejorar la interoperabilidad de sus servicios públicos y la interoperabilidad en general. Además de este material de apoyo, también se prevé la organización de reuniones de trabajo específicas con Estados miembros seleccionados, con el fin de ayudar a las administraciones públicas que se están quedando atrás en términos de digitalización e interoperabilidad, mejorar sus puntuaciones en el FEI y la interoperabilidad en general.
Además, la propuesta de la Comisión sugiere la creación de un portal europeo interoperable en el que se desarrollarán los conocimientos necesarios sobre la interoperabilidad y las soluciones respectivas, especialmente entre los no expertos en TI. La comunicación y la cooperación son, de hecho, elementos esenciales para la interoperabilidad y es importante contar con una ventanilla única para apoyar los intercambios fiables de información en un lugar común donde todas las administraciones públicas puedan encontrar material de apoyo. También se ha propuesto la creación de un Consejo de Europa Interoperable, copropiedad de los Estados miembros y la Comisión Europea, y apoyado por agentes públicos y privados.
Outras recomendacións e accións, ademais das presentadas na proposta, abarcarían a continuación dos debates sobre o Marco Europeo de Interoperabilidad para Ciudades e Comunidades Inteligentes (EIF4SCC). O seu obxectivo é proporcionar aos líderes das administracións locais da UE definicións, principios, recomendacións, casos prácticos de uso sobre interoperabilidade, extraídos de cidades e comunidades de toda Europa e máis aló, seguindo as liñas do FEI, así como un modelo común para facilitar a prestación de servizos ao público a través de dominios, cidades, rexións e fronteiras. O EIF4SCC representaría un primeiro paso para a interoperabilidade a nivel local/micro e melloraría o papel da interoperabilidade cruzada entre sectores.
Nos próximos anos, a UE terá que impulsar e garantir un cambio de paradigma na forma en que interactúan os seus cidadáns, administracións públicas e institucións, non só para garantir a interoperabilidade entre todos os niveis de goberno e entre os servizos públicos, senón tamén para garantir o nivel adecuado de dixitalización das administracións públicas europeas para facer fronte aos próximos cambios tecnolóxicos.
Fonte orixinal da noticia
- Interoperabilidade e Normalización
