Formularios
Sempre que exista un texto visible que actúa como etiqueta dun campo de formulario débese marcar co elemento LABEL . O texto da este etiqueta debe identificar claramente que información pídese ao usuario en cada control.
Todos os elementos LABEL e, por tanto, os textos das etiquetas deberán ser visibles e non se poderán usar técnicas de ocultamiento mediante as follas de estilo a non ser que se use unha técnica alternativa para etiquetar o campo de formulario como, por exemplo, o título.
No caso de que no deseño da páxina non exista un texto visible que se poida marcar como etiqueta co elemento LABEL, entón pódese usar o atributo title do campo de formulario para identificar cal é a súa función.
Por exemplo, se se usan tres campos contiguos para solicitar unha data (día, mes e ano) pódese usar o atributo title para identificar cada control no canto de incluír unha etiqueta para cada un.
Para realizar unha asociación correcta débese realizar unha asociación explícita das etiquetas cos seus respectivos controis.
A asociación explícita realízase a nivel de código HTML, indicando un atributo for para a etiqueta e un atributo ide para o control. Ambos os atributos deben ter o mesmo valor.
| Sexo:
|
As axudas e as notas informativas achega do uso dos controis de formulario deben proporcionarse en formato de texto accesible. Por tanto, a mellor forma de indicar un campo obrigatorio é incluíndo dita información na etiqueta do campo (por exemplo, engadindo o texto “obrigatorio” ou “campo obrigatorio").
Con todo, e dado que o seu amplo uso converteuno nun estándar de facto, unha maneira adecuada e accesible para identificar os campos obrigatorios dun formulario é utilizar asteriscos para marcalos. Antes do formulario colocarase unha nota explicativa indicando que os campos cun asterisco son obrigatorios.
Na etiqueta de cada campo obrigatorio colocarase un asterisco, preferentemente antes do texto da etiqueta. Este asterisco poderíase marcar como unha abreviatura cuxo atributo title será “campo obrigatorio” por exemplo.
Cando nun formulario existen máis campos obrigatorios que campos opcionais se pode optar pola estratexia contraria. É dicir, pódese indicar ao comezo do formulario que todos os campos son obrigatorios excepto cando se indique o contrario, nese caso incluirase en cada campo un texto que o identifique como campo opcional.
A validación dos datos introducidos nun formulario pódese realizar tanto no cliente mediante javascript como no lado do servidor ou, como opción máis recomendable, usando ambas as técnicas. En caso de realizarse no lado do cliente hase de facer mediante o uso de javascript accesible. É dicir, que tanto o código javascript como o código xerado e/ou modificado mediante os scripts sexa compatible cos lectores de pantalla e outros produtos de apoio.
Por outra banda, independentemente da técnica empregada para validar o formulario, débese informar de todos os erros de validación que se produzan. Debe mostrarse un aviso antes do formulario e en forma de texto accesible que informe os erros de validación existentes de forma que estes non pasen inadvertidos para o usuario.
Algúns novos tipos de campos de formulario en HTML5 posibilitan a validación automática de forma nativa nos navegadores compatibles. Cando HTML5 estea amplamente soportado esta poderá ser unha técnica alternativa para a validación en cliente. Mentres tanto, en caso de usarse, deberá ofrecerse unha alternativa para os navegadores que aínda non soporten esta característica.
Débese informar acerca de todos os erros de validación producidos ao introducir datos nun formulario de forma que os usuarios sexan conscientes de que se produciron este erros, determinen a súa causa e poidan corrixilos adecuadamente.
Así, se se producen erros de validación ao enviar un formulario débese mostrar un aviso en forma de texto ao comezo da páxina e antes do formulario informando sobre a existencia de erros de forma que estes non pasen desapercibidos para o usuario. Recoméndase incluír tamén esta notificación de presenza de erros no título da páxina (TITLE) xa que é a primeira información á que accede un lector de pantalla.
O formulario hase de mostrar con todos os datos previamente introducidos polo usuario a non ser que se trate de datos que afecten á seguridade e non sexa apropiado mostralos como, por exemplo, os contrasinais.
As mensaxes de erro deben ser o máis específicos posible proporcionando información acerca da natureza dos datos incorrectos e sobre como corrixilos:
- Débense proporcionar descricións textuais que identifiquen os campos obrigatorios que non foron completados. Para que a información sexa clara e póidana entender todos os usuarios hase de proporcionar en forma de texto, considerándose insuficiente o incluír unicamente marcas como asteriscos ou indicacións de cor.
- Débense proporcionar descricións textuais que indiquen ao usuario que introduciu un dato que non cumpre o formato requirido ou que non se atopa entre os valores permitidos. Por exemplo, por introducir un teléfono, código postal, data ou dirección de correo electrónico incorrecto ou por usar valores non permitidos como nomes de provincia incorrectos, NIF inexistentes, datas fóra de certo rango (nacemento no futuro), etc. En todos os casos débese describir cal é a natureza do erro.
Estas descricións de erro poderanse incluír xunto ao correspondente campo de formulario, á beira ou como parte da súa etiqueta, como un resumo en forma de listaxe de erros antes do formulario ou como unha combinación de ambas as técnicas.
En caso de incluír unha listaxe de erros ao comezo do formulario recoméndase proporcionar ligazóns que permitan saltar directamente desde unha mensaxe de erro ao campo correspondente de forma que os usuarios non teñan que buscalos no formulario. Isto é especialmente útil para os usuarios de lectores de pantalla.
Adicionalmente, é recomendable resaltar ou salientar visualmente onde se produciu un erro mediante imaxes, cores, estilos de texto, etc., pero sempre de forma complementaria á información proporcionada en formato textual.
Cando os datos introducidos polo usuario son incorrectos pero coñécese un posible valor correcto entón débese suxerir un texto coa corrección. Desta forma facilítase aos usuarios a corrección dos erros. Algúns exemplos de suxestións poden ser correccións ortográficas, valores similares dentro dun conxunto de valores posibles (p. ex. nome de provincia similar ao introducido e que é incorrecto), facer preguntas adicionais para refinar datos ambiguos ou proporcionar alternativas similares para evitar repetición de valores (p. ex. indicar nomes de usuario alternativos a un xa existente).
Pola contra, no caso de que non se produzan erros de validación recoméndase tamén mostrar unha mensaxe de confirmación aos usuarios indicando que os datos do formulario enviáronse correctamente.
