Vinte anos despois da adopción do marco xurídico vixente aplicable aos este servizos establecido na Directiva 2000/31/CE
do Parlamento Europeo e do Consello, apareceron novos e innovadores modelos de negocio e servizos, como as redes sociais e as plataformas en liña que permiten aos consumidores celebrar contratos a distancia con comerciantes, que permitiron aos usuarios profesionais e aos consumidores comunicar información e acceder a ela, e efectuar transaccións de formas novas. Con todo, o crecente uso deses servizos tamén entraña novos riscos e desafíos para os destinatarios individuais dos correspondentes servizos, as empresas e a sociedade no seu conxunto.
Os Estados membros están a adoptar, ou considerando adoptar, un número crecente de normas de Dereito nacional sobre as materias que regula o presente Regulamento, impondo, en particular, requisitos de dilixencia aos prestadores de servizos intermediarios polo que se refire ao modo en que deben facer fronte aos contidos ilícitos, a desinformación e outros riscos para a sociedade. Tendo en conta do carácter intrinsecamente transfronteirizo de internet, que é o medio utilizado en xeral para a prestación dos este servizos, as diverxencias entre esas normas de Dereito nacional afectan negativamente o mercado interior, o cal, en virtude do artigo 26 do Tratado de Funcionamento da Unión Europea (TFUE), implica un espazo sen fronteiras interiores, no que a libre circulación de mercadorías e servizos e a liberdade de establecemento están garantidas. Deben harmonizarse as condicións para a prestación de servizos intermediarios no mercado interior, a fin de que as empresas teñan acceso a novos mercados e poidan aproveitar as vantaxes do mercado interior, á vez que se permite aos consumidores e outros destinatarios dos servizos gozar dunha maior oferta. Considérase que tanto os usuarios profesionais como os consumidores e outros usuarios son «destinatarios dos servizos» a efectos do presente Regulamento.
Por tanto, co fin de salvagardar e mellorar o funcionamento do mercado interior, debe adoptarse un conxunto específico de normas uniformes, eficaces e proporcionadas de obrigado cumprimento no ámbito da Unión, plasmadas neste novo Regulamento UE 2022/2065 relativo a un mercado único de servizos dixitais ou “Regulamento de Servizos Dixitais”. Nel establécense as condicións para que no mercado interior xurdan e desenvólvanse servizos dixitais innovadores. É necesario aproximar no ámbito da Unión as disposicións reguladoras nacionais referidas a os requisitos aplicables aos prestadores de servizos intermediarios co fin de evitar e eliminar a fragmentación do mercado interior e garantir a seguridade xurídica, de modo que se reduza a incerteza para os desenvolvedores e foméntese a interoperabilidade. Se se aplican requisitos tecnoloxicamente neutros, a innovación non debería verse obstaculizada senón estimulada.
O presente Regulamento debe aplicarse aos fornecedores de determinados servizos da sociedade da información definidos na Directiva (UE) 2015/1535 do Parlamento Europeo e do Consello, é dicir, calquera servizo prestado normalmente a cambio dunha remuneración, a distancia, por vía electrónica e a pedimento dun destinatario a título individual. En concreto, o presente Regulamento debe aplicarse aos prestadores de servizos intermediarios, en particular os servizos intermediarios consistentes en servizos coñecidos como de «mera transmisión», de «memoria caché» e de «aloxamento de datos», dado que o crecemento exponencial do uso dos este servizos, principalmente para todo tipo de fins lexítimos e beneficiosos para a sociedade, tamén incrementou a súa importancia na intermediación e propagación de información e actividades ilícitas ou doutras que tamén resultan nocivas.
Na práctica, algúns prestadores de servizos intermediarios serven de intermediarios en servizos que poden prestarse ou non por vía electrónica, como servizos de tecnoloxías da información a distancia ou servizos de transporte, de hospedaxe ou de repartición. O presente Regulamento só debe aplicarse aos servizos intermediarios e non afectar os requisitos impostos polo Dereito da Unión ou nacional en relación con produtos ou servizos intermediados a través de servizos intermediarios, incluídas as situacións nas que o servizo intermediario constitúe unha parte integrante doutro servizo que non é un servizo intermediario como se recoñece na xurisprudencia do Tribunal de Xustiza da Unión Europea.
Co fin de garantir a eficacia das normas establecidas no presente Regulamento e a igualdade de condicións de competencia no mercado interior, ditas normas deben aplicarse aos prestadores de servizos intermediarios con independencia do seu lugar de establecemento ou localización, na medida en que ofrezan servizos na Unión.
