A pesar de que cada vez dispomos de máis fontes de datos ao noso alcance, de que se prevexa que o seu impacto económico alcance cifras marca nos próximos anos
e de que os datos son máis alcanzables que nunca, as posibilidades de reutilizalos aínda son bastante limitadas. A explicación a este fenómeno radica en que os potenciais usuarios deses datos teñen que facer fronte moitas veces a múltiples barreiras que dificultan o seu acceso e o seu uso.
E é que as facetas nas que poden existir problemas de calidade que dificulten a reutilización dos datos son múltiples: metadatos escasamente descritivos e estandarizados, elección de licenza, a elección do formato, o uso inadecuado dos formatos ou deficiencias nos propios datos. Por iso, son moitas as iniciativas que tentan medir a calidade dos conxuntos de datos con base nos seus metadatos: data e frecuencia de actualización, licenza, formatos empregados,… como ocorre, por exemplo, en o cadro de mando de calidade dos metadatos presente no Portal Europeo de datos ou na dimensión calidade de o Open Data Maturity Index .
Pero estas análises resultan insuficientes dado que a maioría das veces as deficiencias de calidade só poden ser identificadas despois de comezar o proceso de reutilización. O traballo que prezan os procesos de depuración e preparación convértense así nunha carga importante que en moitos casos é inasumible para o usuario de datos abertos. Este feito produce frustración e perdida de interese por parte do sector reutilizador nos datos ofrecidos polos organismos públicos, afectando á credibilidade das institucións publicadoras e rebaixando considerablemente as expectativas de retorno e xeración de valor a partir da reutilización de datos abertos.
Estes problemas potenciais poden ser atallados dado que, en boa medida, observouse que son debidos a que o publicador descoñece como expresar os datos de forma correcta no formato elixido.
