Publicada a Lei de servizos electrónicos de confianza

O obxectivo desta Lei é regular determinados aspectos dos servizos electrónicos de confianza complementando ao Regulamento eIDAS (Regulamento (UE) nº 910/2014 do Parlamento Europeo e do Consello, do 23 de xullo de 2014, relativo á identificación electrónica e os servizos de confianza para as transaccións electrónicas no mercado interior e polo que se derroga a Directiva 1999/93/CE).  Con iso tamén se derroga a Lei 59/2003 de firma electrónica.

 

O seu ámbito de aplicación esténdese aos fornecedores públicos e privados de servizos electrónicos de confianza establecidos en España e tamén aos fornecedores residentes ou domiciliados noutro Estado que teñan un establecemento permanente situado en España, sempre que ofrezan servizos non supervisados pola autoridade competente doutro país da Unión Europea.

 

No relativo aos certificados electrónicos, esta Lei inclúe varias disposicións relativas á expedición e contido dos certificados cualificados, cuxo tempo máximo de vixencia non poderá ser superior a  cinco anos. Ademais, a Lei habilita a que reglamentariamente regúlense as condicións e requisitos técnicos de verificación da identidade a distancia mediante outros métodos de identificación como videoconferencia ou vídeo-identificación que acheguen unha seguridade equivalente en termos de fiabilidade á presenza física. Así mesmo regúlanse as obrigas e responsabilidade dos prestadores de servizos de confianza. Entre elas inclúense obrigas relativas á protección de datos persoais e de seguridade da información.

 

Ademais inclúese unha disposición adicional que garante que todos os sistemas de identificación, firma e selo electrónico previstos na Ley 39/2015, de 1 de octubre, del Procedimiento Administrativo Común de las Administraciones Públicas , e na Lei 40/2015, do 1 de outubro, de Réxime Xurídico do Sector Público , terán plenos efectos xurídicos.